ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ

[ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΕΑΡΧΟΣ]

Κάθε χρόνο, στὶς ἀπόκριες, ἡ βορβορώδης ὑπάνθρωπη πλέμπα ἀδράττει τὴν εὐκαιρία νὰ ἐξωτερικεύσῃ κάποιες ἀπὸ τὶς πιὸ μύχιες εὐτελεῖς καὶ διαστροφικὲς τάσεις της, καλυπτόμενη ἀπὸ τὸ ἄλλοθι τῆς πολιτιστικῆς παραδόσεως. Ὁ ἐσμὸς τῶν ἀστικῶν καὶ ἐπαρχιώτικων ἀνθρωποειδῶν βουτᾷ μὲ ἀκαταμάχητο ἵμερο στὸν δυσώδη καὶ κοπρογεμῆ βόθρο τοῦ καρναβαλισμοῦ: σκατόφλωροι, πουτανάκια, γιάπηδες ἀλλὰ καὶ κάγκουρες, πουστράκια καὶ λεσβίες, Ἕλληνες καὶ Ἀλβανοὶ ἢ ὅ,τι ἄλλο φυλετικὸ σκατὸ ἔχει μαζευτῇ ἐδῷ μέσα, ὅλα αὐτὰ τὰ βδελυρὰ σκουλήκια βάφονται, ντύνονται, μασκαρεύονται καὶ ξεχύνονται σὰν ἐμετὸς στοὺς δρόμους τῆς Πάτρας καὶ τῶν λοιπῶν πόλεων καὶ χωριῶν ῥυπαίνοντας αἰσθητικά, ἠχητικὰ καὶ ἐνεργειακὰ τὴν ἑλληνικὴ γῆ -τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σὲ ἕτερες δυτικὲς χῶρες- καὶ πυροδοτῶντας ἱερὸ μίσος στὶς ψυχὲς τῶν συνετῶν συμπολιτῶν τους.

Ὅλη ἡ ἀνωμαλία, ἡ ψυχοπαθολογικὴ ἀνισορροπία καὶ δυσθυμία, ἡ ἄμετρη φιλαρέσκεια καὶ κάθε εἴδους πνευματικὴ ἀνεπάρκεια καὶ συμπεριφορικὴ παρέκκλισι ποὺ κατακλύζει σωρευτικὰ τὸν μέσο καὶ μέτριο μαζάνθρωπο, καταπιεζόμενη (μερικῶς ἢ ὁλικῶς) καθ᾽ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους ἀπὸ τὶς κοινωνικὲς νόρμες (ἄγραφους κανόνες συμπεριφορᾶς), εὑρίσκει πεδίο ἀπενοχοποιημένης ἐκτονώσεως στὰ θεοστυγῆ μασκαριλίκια τῶν ἀποκρεῶν. Γυναῖκες ντύνονται κολομπῖνες, καμπαρετζοῦδες, πουτάνες καὶ τροτέζες, μάγισσες, καλόγριες καὶ κωλοτρυπίδες. Πολλὲς ντύνονται ἄντρες φορῶντας μουστάκια ἢ ἀκόμα καὶ παπάδες «κοτσάροντας» ψεύτικα μούσια στὰ χιλιοχυμένα σαγόνια τους. Κάποιοι ξεφτιλισμένοι ἀρσενικοὶ δὲν διστάζουν νὰ ντυθοῦν γυναῖκες (πουτάνες, μπαλαρῖνες κ.λπ.) ἀφίνοντας, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, τὸ ὑφέρπον πουστριλίκι τους (ποὺ τοὺς κατατρώγει βασανιστικὰ τὰ σωθικά) νὰ ἐκδηλωθῇ μὲ ἀσφάλεια δημοσίως ἐν εἴδει «χαβαλέ». Οἱ περοῦκες, τὸ βάψιμο, τὰ κοσμήματα καὶ τὰ πάσης φύσεως χυσομπιχλιμπίδια πέφτουν σύννεφο, συνθέτοντας ἕνα ἀποτρόπαιο μικροαστικὸ κιτσαριό, ἕνα τερατῶδες, κοινωνικὸ ὄνειδος τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ.

Κάποια ἐκφυλόμουτρα εἴτε, ἐπειδὴ γουστάρουν τὴν καρναβαλικὴ ἀνωμαλία, εἴτε, διότι ἐπωφελοῦνται ἀπὸ τὴν τουριστική-ἐμπορική της διάστασι (ντόπιοι ἐπιχειρηματίες, δημοτικοὶ ἄρχοντες κ.λπ.), ὑπερασπίζονται λυσσωδῶς τὴν διατήρησι αὐτῶν τῶν ἐκμαυλιστικῶν ἐκδηλώσεων, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι συνιστοῦν παραδοσιακὰ ἔθιμα τοῦ λαοῦ. Ἂς μάθουν αὐτὰ τὰ ἑλληνόφωνα καθιζήματα ὅτι ἔθιμο τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἦτο καὶ ἡ καῦσι τῶν νεκρῶν. Γιατὶ δὲν ἐφαρμόζουν καὶ αὐτὴν πρὸς τιμὴν τῆς παραδόσεως, ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς δὲ εἶναι ἐξακριβωμένα υγιεινότερη καὶ οἰκολογικότερη ἀπὸ τὴν σκωληκόφιλη, ἰουδαϊκὴ ταφή; Επειδὴ τοὺς τὴν ἀπηγόρευσε διὰ τῆς βίας ἡ πόρνη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία; Ἔτσι θὰ τοὺς ἀπαγορεύσουμε κι ἐμεῖς μιὰ μέρα τὰ καρναβάλια...

Οἱ γενετικῶς ἀνώτεροι λαοὶ ὀφείλουν νὰ διορθώνουν τὰ ἐλαττώματα καὶ λάθη τῶν προγόνων τους καὶ ὄχι νὰ τὰ διαιωνίζουν ψυχαναγκαστικὰ καὶ ἄκριτα σὰν ἄνοες μαριονέτες. Στὸ μποῦτζο μου, ῥὲ γαμώσκυλα, ἂν αὐτὰ τὰ ἔθιμα ἀνάγωνται σὲ ἑορτὲς τῆς διονυσιακῆς λατρείας. Στὸ μποῦτζο μου κι ἂν ᾖναι ἀρχαιοελληνικά. Σᾶς γαμῶ ὅ,τι σᾶς βαστᾷ ζωντανοὺς στὴ γῆ. Παίρνετε χαμπάρι, ῥὲ μουνιά;;;

Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ ὅτι, καίτοι ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία καταδικάζει τὰ καρναβάλια ὡς κατάλοιπο παγανιστικῶν (καὶ ἄρα δαιμονικῶν) θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων, οἱ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον Χριστιανοὶ Νεοέλληνες καρναβαλιστὲς γράφουν στ᾽ ἀρχίδια τους τοὺς ἱεράρχες καὶ «ἀμαρτάνουν» συνειδητὰ καὶ ἀνένοχα -τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ στὴν περίπτωσι τῶν προγαμιαίων σχέσεων. Ὅταν ἡ θρησκεία σᾶς χαλᾷ τὴ γκάβλα, τὸ κέφι καὶ τὸν χαβαλέ, περιφρονεῖτε τὶς δυσάρεστες προσταγές της ὡς ἀναχρονιστικές, ἒ ὑποκριτικὰ γαμιόλια;;;

Ὅσοι δὲ θρησκόληπτοι καὶ ἀφελληνισμένοι Γραικῦλοι ἀποστρέφονται τὰ καρναβάλια, ὄχι γιὰ τοὺς ἐκτεθέντες λόγους κοινωνικοπολιτισμικῆς αἰσθητικῆς καὶ εὐπρεπείας, ἀλλὰ ἔνεκα τοῦ ὅτι ἀποτελοῦν παγανιστικό-ἀντιχριστιανικὸ ἔθιμο, ἂς μάθουν ὅτι οἱ Σατοῦρνος καὶ Λούπερκος, κάπου στὸ διάστημα μασκαρεμένοι, γαμοῦν τὴ μάννα τοῦ Χριστοῦ ἀπ᾽ τὸ γκῶλο.