Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ "ΔΙΑΤΡΙΒΑΙ" ΚΑΙ "ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ" ΤΟΥ ΕΠΙΚΤΗΤΟΥ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΕΑΡΧΟΣ


« καλς δηγός, μως, ταν βρ κάποιον πο χει χαθ, τν ξαναβάζει στν σωστ δρόμο κα δν τν γκαταλείπει κοροϊδεύοντάς τον»

«Ταλαίπωρε (
πευθυνόμενος στος νθρώπους πο σχολονται μ τν θεωρητικ φιλοσοφία κα πιστήμη, ν, ταυτοχρόνως, εναι τιποτένιοι σ θέματα ατοκυριαρχίας κα θους), δν θέλεις ν φίσς κατ μέρος λα ατ πο δν σ φορον (ννοε τν μελέτη τς λογικς); Ταιριάζουν σ κείνους πο μπορον ν τ μάθουν χωρς πρόβλημα, σ κείνους πο δικαιονται ν λένε "Δν ξοργίζομαι, δν λυπμαι, δν φθον, δν μποδίζομαι, δν ναγκάζομαι. Τ μο μένει ν κάνω; χω λεύθερο χρόνο. χω τν συχία μου. Γι ν δομε πς ν ξετάσουμε τος διφορούμενους συλλογισμος· γι ν δομε πώς, ξεκινντας π κάποια πόθεσι, δν θ καταλήξουμε σ τοπο συμπέρασμα". Σ κείνους ταιριάζουν ατς ο μελέτες»

«Γι
ατ προτιμμε τ καλ π λες τς συγγένειες. πατέρας μου δν εναι τίποτα γι μένα, λλ μόνο τ καλό. - "τσι σκληρς εσαι;" - "τσι μ κανε φύσι· ατ τ νόμισμα μο δωσε Θεός" (σημειωτέον τι Θες τν Στωϊκν εναι τ ζωνταν λλογο σύμπαν)».

«
κενος πο δέχεται ν δημιουργήσ συχνς σχέσεις μ κάποιους, ετε γι συζήτησι ετε γενικς φιλικς σχέσεις, ναγκάζεται ν ξομοιωθ πρς ατος ν τος μετατοπίσ στν δικό του τρόπο ζῳῆς. ν, λλως τε, βάλς να σβησμένο κάρβουνο δίπλα σ ναμμένο, τ πρτο θ σβήσ τ δεύτερο τ δεύτερο θ νάψ τ πρτο. φο, λοιπόν, τόσος εναι κίνδυνος, χρειάζεται σύνεσι γι τέτοιες σχέσεις μ τος μυήτους, ναλογιζόμενοι τι δύσκολα καθόμαστε δίπλα σ κάποιον λερωμένο μ καρβουνι χωρς ν λερωθομε κι μες· Τ θ κάνς, δλα δή, ν μιλ γι μονομάχους γι λογα γι θλητς κόμα χειρότερα γι νθρώπους;... Γιατί, λοιπόν, εναι σχυρότεροι πό σας (π τος ρχαρίους, δλα δή, στν Στωικ φιλοσοφία); Διότι λοι ο παραλογισμο πο διατυπώνουν φείλονται στς κρίσεις τους, ν τ ραα λόγια πο λέτε σες βγαίνουν π τ χείλη σας (δν τ χετε μπεδώσει, δλα δή, οσιαστικς δι τς φαρμογς τους στν πρξι). τσι, δν χουν οτε δύναμι οτε ζή, κα μπορε ν ηδιάσ ποιος κού τς προτροπές σας κα τν ταλαίπωρη ρετ πο διαλαλετε πρς κάθε κατεύθυνσι. τσι, ο μύητοι σς νικον... ρα, μέχρι ν σταθεροποιηθον ο ραες σας πόψεις κα ν ποκτήσετε κάποια δύναμι γι ν ξασφαλισθτε, σς συμβουλεύω σύνεσι, ταν πηγαίνετε στος μυήτους»

«Μ
τος θεούς, πψτε ν θαυμάζετε τν λη, πψτε ν γίνεσθε μόνοι σας δολοι, πρτα τν πραγμάτων καί, ργότερα, ξ ατίας τους, τν νθρώπων πο μπορον ν σς τ προμηθεύσουν ν σς τ φαιρέσουν»

«Διότι
λευθερία δν ξασφαλίζεται μ τν κπλήρωσι τν πιθυμιν, λλ μ τν καταστολ τς πιθυμίας»

«Μήπως
ναι ξύθυμος, μήπως ναι ργίλος, μήπως μεμψίμοιρος; "ν το ρθ, χτυπά τ κεφάλια τν νθρώπων πο συναντ". Τ λεγες, λοιπόν, τι εναι νθρωπος; Μήπως τ πράγματα κρίνωνται μόνον π τν μορφή τους; Διότι, ν ναι τσι, ν λς πς κα τ κέρινο μοίωμα εναι μλο. Πρέπει, μως, ν χ κα μυρωδι κα γεσι· δν ρκε τ ξωτερικ περίγραμμα. Οτε, λοιπόν, κα γι τν νθρωπο ρκε μύτη κα τ μάτια, λλ πρέπει ν δς ν χ τς κρίσεις του νθρώπινες. Ατς δν κούει τν λογική, δν καταλαβαίνει, ταν τν λέγχουν· γάιδαρος εναι. ξιοπρέπειά του πονεκρώθηκε· χρηστος εναι, πρόβατο, λα τ λλα κτς π νθρωπος. Ατς ψάχνει ποιν θ συναντήσ γι ν τν κλωτσήσ ν τν δαγκώσ· δν εναι, λοιπόν, οτε πρόβατο οτε γάιδαρος, λλ κάποιο γριο θηρίο»

«
ταν, λοιπόν, μποδιζώμαστε ταρασσώμαστε λυπούμαστε, ποτ ν μ κατηγορομε λλον, λλ τος αυτούς μας, δλα δ τς κρίσεις μας. Ν κατηγορ λλους γι τς δικές του δυστυχίες, εναι δουλει το παιδεύτου νθρώπου· δουλει ατο πο χει ρχίσει ν μορφώνεται εναι ν κατηγορ τν αυτό του· ν δουλει το μορφωμένου εναι ν μ κατηγορ οτε λλον οτε τν αυτό του»

«Ε
ναι χαριτωμένοι κενοι πο περηφανεύονται γι τ πράγματα πο δν ξαρτνται πό μας. "γώ", λέει κάποιος "εμαι καλλίτερος πό σενα· διότι χω γρος πολλούς, ν σ βασανίζεσαι π τν πενα". λλος λέει "γ εμαι πατος". λλος "γ πίτροπος". λλος "γ χω πυκν σγουρ μαλλιά". να λογο, μως, δν λέει σ να λλο λογο τι "εμαι καλλίτερο πό σενα, πειδ χω πολλ χλωρ χόρτα κα κριθάρι πολ κα τ χαλινάρια μου εναι χρυσ κα τ στρωσίδια στν πλάτη μου παρδαλά", λλ τι "εμαι πι γρήγορο πό σενα". Κα κάθε ζο εναι καλλίτερο χειρότερο ξ ατίας τς δικς του ρετς νικανότητος. ρα γέ, λοιπόν, μόνον νθρωπος δν χει ρετή, λλ πρέπει ν στρέφουμε τν προσοχή μας στ μαλλι κα τ ροχα κα τος παπποδες μας;»



(ο παρενθέσεις το συγγραφέως)

1 σχόλιο:

  1. Καὶ ὁ Βίαντος φοβερὸς ἦταν. Πολὺ καλὴ δουλειὰ «Εὔμολπε», συνέχισε τὸ ὡραῖον ἔργο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή